με Τέρι Χέικ
Τι σημαίνει «κριτική σκέψη»;
Λοιπόν, αυτό εξαρτάται από το ποιον ρωτάς. Για τους εκπαιδευτικούς, ως όρος, κριτική σκέψη είναι παρόμοια με λέξεις όπως δημοκρατία, παγκόσμια, και οργανικός: Ακούτε τους ανθρώπους να τα χρησιμοποιούν συνεχώς, αλλά κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοούν.
Αυτό το είδος ετυμολογικής αδιαφάνειας προσφέρεται για κακή χρήση τους, μπερδέματα και κατάχρηση. Μακροπρόθεσμα, μια τέτοια κατάχρηση το αδειάζει από το νόημα μέχρι να το ρίξουμε όλοι τυχαία στη μέση μιας υπερβολικά περίπλοκης πρότασης για να ενισχύσουμε την αξιοπιστία μας ή να αποφύγουμε εντελώς τον όρο.
Αν μπορούμε, για τους σκοπούς του εδώ και τώρα, συμφωνούμε ότι η κριτική σκέψη σημαίνει κάτι ανάλογο σκέψη για την παραγωγή κρίσηςτότε είμαστε ήδη τα δύο τρίτα του δρόμου για να δημιουργήσουμε κάποιο νέο νόημα εδώ.
Η κριτική σκέψη είναι μεταξύ των πρώτων αιτιών αλλαγής (προσωπική και κοινωνική), αλλά είναι παρία στα σχολεία – για κανέναν άλλο λόγο από το να υποχρεώνει το μυαλό να υποψιάζεται τη μορφή και τη λειτουργία όλων όσων βλέπει, συμπεριλαμβανομένης της τάξης σας και ό,τι διδάσκεται σε αυτήν .
Φυσικά, η κριτική σκέψη χωρίς γνώση είναι ενοχλητικά αδρανής, όπως ένας αγρότης χωρίς χωράφι. Χρειάζονται ο ένας τον άλλον – σκέψη και γνώση. Μπορούν επίσης να εξαφανιστούν το ένα μέσα στο άλλο καθώς εργάζονται. Μόλις το διαπιστώσουμε – ότι είναι χωριστά, ικανά να συγχωνευθούν και χρειάζονται ο ένας τον άλλον – μπορούμε να φτάσουμε στο μεδούλι και να φοβηθούμε όλο αυτό το πράγμα.
Ο ορισμός της κριτικής σκέψης
Ποιος είναι λοιπόν ο ορισμός της κριτικής σκέψης; Εξαρτάται από το ποιον ρωτήσατε, αλλά οι περισσότεροι ορισμοί είναι κάπως κοντά σε αυτό: Η κριτική σκέψη είναι η αναστολή της κρίσης, ενώ ταυτόχρονα εντοπίζονται προκαταλήψεις και υποκείμενες υποθέσεις προκειμένου να εξαχθούν ακριβή συμπεράσματα.
Αλλά περισσότερο από ορισμό και διευκρίνιση, χρειαζόμαστε συμφραζομένη – για να κοιτάξουμε γύρω από τον όρο όπως τον χρησιμοποιούμε και να δούμε πότε και πώς χρησιμοποιείται, και τι είδους αντίδραση προκαλεί όταν συμβαίνει αυτό. Εδώ, υπάρχουν πολλά που πρέπει να δούμε: πώς να το διδάξετε, πώς να το αξιολογήσετε, τι ρόλο παίζει στη μαθησιακή διαδικασία, πώς να το χρησιμοποιήσετε σε παραπλανητικές δηλώσεις σχολικής αποστολής, πώς να το ρίξετε τυχαία στις περιγραφές της τάξης ή σε έγγραφα αναλυτικής παρουσίασης ( με τρόπο που συνεπάγεται Δεν είμαι ακριβώς σίγουρος πώς αυτό το μάθημα θα πρέπει να γίνει καλύτερο, γι’ αυτό θα σας ενθαρρύνω να “ενθαρρύνετε τα παιδιά να σκέφτονται κριτικά”, or, Υπάρχει τόση αφαίρεση στην τάξη σας που δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει, αλλά αγόρι μου, πιθανότατα υπάρχει πολλή κριτική σκέψη σε εξέλιξη).
Criticalthinking.org λέει ότι η κριτική σκέψη είναι:
«Η κριτική σκέψη είναι εκείνος ο τρόπος σκέψης – για οποιοδήποτε θέμα, περιεχόμενο ή πρόβλημα – κατά τον οποίο ο στοχαστής βελτιώνει την ποιότητα της σκέψης του/της αναλύοντας, αξιολογώντας και ανακατασκευάζοντάς την επιδέξια. Η κριτική σκέψη είναι αυτοκατευθυνόμενη, αυτοπειθαρχούμενη, αυτοπαρακολουθούμενη και αυτοδιορθωτική σκέψη. Προϋποθέτει τη συναίνεση σε αυστηρά πρότυπα αριστείας και προσεκτική γνώση της χρήσης τους. Συνεπάγεται αποτελεσματική επικοινωνία και ικανότητες επίλυσης προβλημάτων, καθώς και δέσμευση να ξεπεράσουμε τον εγγενή εγωκεντρισμό και τον κοινωνιοκεντρισμό μας».
Μια εργασία που δημοσιεύθηκε το 2004 από έναν καθηγητή στο Χάρβαρντ λέει ότι οι ορισμοί για την κριτική σκέψη είναι «διαθέσιμοι σε διάφορες πηγές είναι αρκετά διαφορετικοί και συχνά εξαρτώνται στενά από το πεδίο», προσφέροντας έναν ορισμό που βασίζεται στην ψυχολογία ως «Η κριτική σκέψη εξετάζει υποθέσεις, διακρίνει κρυμμένες αξίες. αξιολογεί τα στοιχεία και αξιολογεί τα συμπεράσματα».
Στην ίδια εργασία, ο φιλόσοφος Richard Paul και η εκπαιδευτική ψυχολόγος Linda Elder ορίζουν την κριτική σκέψη ως «Αυτός ο τρόπος σκέψης – για οποιοδήποτε θέμα, περιεχόμενο ή πρόβλημα – στον οποίο ο στοχαστής βελτιώνει την ποιότητα της σκέψης του/της αναλαμβάνοντας επιδέξια την ευθύνη του δομές εγγενείς στη σκέψη και στην επιβολή πνευματικών προτύπων πάνω τους».
Στην εκπαίδευση, η κριτική παιδαγωγική και η κριτική σκέψη επικαλύπτονται σχεδόν εξ ολοκλήρου. Οι παραπάνω ορισμοί, ενώ επικεντρώνονται στη σκέψη, δεν εστιάζουν πολύ στην κριτική. Στην κριτική σκέψη, η σκέψη είναι μόνο μια στρατηγική για να καταλήξουμε σε ενημερωμένη κριτική, η οποία είναι αφετηρία για την κατανόηση του εαυτού κάποιου ή/και του κόσμου γύρω σας. Ενώ μπορεί να λειτουργεί παράλληλα με την επιστημονική μέθοδο, η επιστήμη σκοπεύει να καταλήξει σε ένα αμερόληπτο, ουδέτερο και μηδενικό ανθρώπινο συμπέρασμα.
Στην κριτική σκέψη, δεν υπάρχει συμπέρασμα. Είναι η συνεχής αλληλεπίδραση με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες και τη νέα γνώση που επιτρέπει ένα ευρύτερο όραμα που επιτρέπει νέα στοιχεία, τα οποία ξεκινούν τη διαδικασία από την αρχή. Η κριτική σκέψη έχει στον πυρήνα της το ακατέργαστο συναίσθημα και τον τόνο.
Πρόθεση.
Το να σκέφτεσαι κριτικά για κάτι σημαίνει να ισχυρίζεσαι ότι πρώτα κυκλώνεις το νόημά του εξ ολοκλήρου—να περπατάς μέχρι το τέλος για να το καταλάβεις με έναν τρόπο που είσαι αποκλειστικά εσύ. Ο στοχαστής εργάζεται με τα δικά του εργαλεία σκέψης – σχήμα. Γνώση υποβάθρου. Αίσθηση ταυτότητας. Σημασία Κατασκευή είναι μια διαδικασία τόσο μοναδική για εκείνον τον στοχαστή όσο και το δικό τους αντίχειρα. Εκεί είναι κανένα πρότυπο.
Αφού κυκλώσετε το νόημα οποιουδήποτε σκέφτεστε κριτικά – μια πλοήγηση που γίνεται απαραίτητα με γενναιότητα και σκοπό – ο στοχαστής μπορεί στη συνέχεια να αναλύσει το πράγμα. Κατά την κριτική σκέψη, ο στοχαστής πρέπει να δει τα μέρη του, τη μορφή του, τη λειτουργία του και το πλαίσιο του. Μετά από αυτό το είδος έρευνας και ανάλυσης, μπορείτε να το αξιολογήσετε – να φέρετε τη δική σας ξεχωριστή γνώση για το πράγμα, ώστε να μπορείτε να επισημάνετε ελαττώματα, να υπογραμμίσετε την προκατάληψη, να τονίσετε την αξία – να μπείτε στο μυαλό του συγγραφέα, του σχεδιαστή, δημιουργός, ή ωρολογοποιός και να ασκήσει κριτική στο έργο του.
Αυτός ο ωρολογοποιός έχει κάνει Αυτό ρολόι.
Αυτός ο ποιητής που έχει δημιουργήσει αυτό το ποίημα.
Αυτός ο επιστήμονας που εργάστηκε για μήνες σε αυτή τη μελέτη για να αποδείξει ή να διαψεύσει αυτή τη φιλόδοξη θεωρία.
Αυτός ο ιστορικός που έχει ενσωματώσει αυτό το ιστορικό κίνημα σε μια σειρά εγγράφων και τεχνουργημάτων που τώρα αξίζουν να διαμορφωθούν από μόνα τους.
Για να σκεφτείς κριτικά χρειάζεται να συγκεντρώσεις γνώσεις, να σχηματίσεις κάποιου είδους κατανόηση, να μπεις στο μυαλό του ωρολογοποιού, να κρίνεις τη δουλειά του και μετά να τα διατυπώσεις όλα για μια συγκεκριμένη μορφή (π.χ. επιχειρηματολογικό δοκίμιο) και κοινό (π.χ. δάσκαλο). Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό.
Είναι εύκολο για τους εκπαιδευτικούς να δουν τον ρόλο της κριτικής σκέψης σε μια πιο μακροοικονομική διαδικασία. Αναλύοντας και κριτικάροντας τη δουλειά άλλων -ιδιαίτερα των ειδικών- οι μαθητές πρέπει να συγχωνεύσουν προσωρινά τα μυαλά τους (ή αλλιώς παράγουν απλώς εικασίες που ακούγονται έξυπνες). Με το να σκέφτονται κριτικά, μαθαίνουν εδώ με μίμηση—για μια στιγμή τρέχοντας δίπλα σε άλλους που, μεταξύ άλλων λειτουργιών, λειτουργούν ως βηματοδότες. Συνδυάζοντας αυτό το είδος γωνιακής σκέψης με τους τεχνίτες και τα έργα τους, αναγκάζουμε τους μαθητές να χορέψουν με γίγαντες —ή τα ολογράμματα των γιγάντων.
Ο τόνος εδώ είναι εκφοβιστικός για τους αναπτυσσόμενους στοχαστές – ή θα έπρεπε να είναι, ούτως ή άλλως. Είναι ένας τόνος που είναι ταυτόχρονα διανοητικός, συνεργατικός και προκλητικός. Λέει, «Καταλαβαίνω αυτό το περίπλοκο πράγμα που αξίζει να μελετηθεί – το οποίο πιθανώς αντιπροσωπεύει ένα πιο σημαντικό επίτευγμα από οτιδήποτε έχω δημιουργήσει ποτέ στη ζωή μου – και μετά το κρίνω. Είμαι και οι δύο ικανοί για όλα αυτά, και πρόθυμος να το κάνει με τρόπο που θα κριθεί ο ίδιος».
Αυτό είναι το είδος του θάρρους που χρειάζεται χρόνια για να αναπτυχθεί.
Τι σημαίνει να σκέφτεσαι κριτικά; απόδοση εικόνας χρήστη flickr vancouverfilmschool
